AvcılarıN BuluştuğU NoktA
  Memeli Av Hayvanları
 




                      TİLKİ (VULPES VULPES)

Yurdumuzun her yerinde topraktan açtıkları yuvalarda yaygın olarak yaşarlar,ocak ayından itibaren çiftleşmeye başlarlar,55 gün süren gebelikten sonra 1-13 yavru doğururlar,gece ve gündüz aktiftirler,özellikle zehirli et kullanılarak öldürüldükleri,post ve kuyruk elde etmek amacıyla yasak avlanma yöntemi ile yapılan avlanmalar sonucu bölgesel olarak azalmalar görülür,gece ve gündüz aktif olan tarım zararlısı fareleri yiyerek biyolojik kontrol yaparlar,avlanma izninin üreme ve gelişme periyodunun dışına alınması ile popilasyonlarının dengede kalması umulmaktadır. 





                      ÇAKAL  (CANİS AUREUS)

ÇAKAL YAŞAMA ORTAMI Vücut yapısı tilkiden çok kurda benzese de kurttan oldukça küçüktür. Yüksek ayaklı ve kuvvetli bir yapıya sahiptir. Burnu kurdunkinden uzun tilkininkinden daha küttür. Kulakları kısadır ve birbirinden ayrık durur. Postu, koyu kirlisarı renginde ve kabarıktır. Yaşama ortamı sık bataklık ormanlar, fundalıklar, derin vadi tabanları ve alçak yamaçlardaki meşeliklerdir. BİYOLOJİK ÖZELLİKLERİ Genel olarak geceleri faaldirler. Gündüzleri sıklıklarda, in ve kovuklarda dinlenirler. Etobur bir hayvan olmasına rağmen ne bulursa yer. Daha ziyade leşçidir ve yırtıcılardan arta kalanları tüketir. Sürü halinde dolaşır ve avlanır, avlanmalarda işbirliği hâkimdir. Mart ayında çiftleşirler, gebelik süresi dokuz haftadır. Dişi itina ile hazırladığı, iyi gizlenmiş bir yuvada 3-8 genellikle 4 yavru doğurur. 12-15 yıl yaşarlar. Besin zincirinde önemli bir yer işgal eder. Kemiricilerle (Fareler) beslendiği için kemirici populasyonlarını baskı altında tutar. Ortadan kalkması halinde çevredeki kemiricilerin zararı artar. NERELERDE BULUNUR Yurdumuzda Karadeniz sahilleri, Trakya, Marmara, İç Ege bölgeleri ile Ege, Akdeniz sahilleri, Güneydoğu Anadolu’nun alçak kısımlarında yaşar. 





        ÇENGEL BOYNUZ DAĞ KEÇİSİ (RUPİCAPRA )

Yaz aylarında orman sınırının üzerindeki çıplak kayalık yerlerle,derin,otlu ve ağaçlı vadilerde,kışın ise orman içinde sarp vadilerde yaşarlar. Genellikle gündüzcü bir hayvandır,bütün gün dolaşır,yaz aylarında,öğlen ve sonrasında dinlenir,yaz aylarında dişiler ,yavrular,1-2 yaşlı erkekler,sürüler ve küçük gruplar halinde dolaşır,mayıs ayında yavrularlar,genellikle tek bazen ikiz yavru yaparlar,duyu organları çok gelişmiştir,ot,yaprak,sürgün ve yosunlarla beslenirler. Bu türün asıl yoğunlaşmaları kuzeydoğu ve doğuanadoluda yer almaktadır,ancak bu türle ilgili popülasyon yoğunluğu azdır. 




              KARACA (CAPREOLUS CAPREOLUS)

Alt tabakası zengin yapraklı koru ormanlarını,ibreli-yapraklı karışık ormanları ve baltalıkları sever,tarım alanlarının ormanla iç içe olduğu yerleri,bol miktarda çayırlık ve ağaçlıkların bulunduğu yapraklı korulukları ve korulu baltalıkları tercih eder. Gece ve gündüz yayılır,genellikle akşam ve sabah saatlerinde,bazen öğleden sonraları ve aydınlık gece yarısından sonra otlar,atlayarak ve sıçrayarak hareket eder,sadece otlarken yürür,yerine bağlı bir hayvandır,çevresinden ayrılmaz,sonbahardan ilkbahara kadar yaşlı bir dişinin güttüğü irili ufaklı guruplar,kışın ise gurupların birleşmesiyle küçük sürüleri teşkil ederler,yaşlı erkekler ilkbaharda genellikle tek gezerler,haziranda çiftleşirler,gebelik süresi 11 aydır,genellikle ikiz doğururlar,yavrular doğduklarında ve ilk altı haftada iri beyaz beneklidirler,taze sürgün,tomurcuk,yaprak ve ot yiyerek beslenirler,üzümsü meyveler,kestane,meşe palamudu,yabani armut,erik gibi meyveler,yosunlar,mantarlar diğer gıdalarını teşkil eder,15 yıla kadar yaşarlar. Yurdumuzdaki geniş yayılış alanına rağmen sayıca çok azalmıştır.



                                     DOMUZ (SUİDAE)

Domuzgiller orta büyüklükte, fıçı şeklinde çevik bir vücut yapısına sahip memelilerdir. Vücutları çok seyrek, fırça gibi sert ve kısa olan kıllarla kaplıdır. Renkleri kırmızımsı kahverengi ile gri veya siyah arası değişir. Uzunlukları 50-190 cm (artı 3-45 cm kuyruk) ve ağırlıkları 6-350 kg arası değişir.
Kafaları uzun ve gözleri küçük olur. Kuyrukları ince ve uzundur. Burunları önden bakıldığında yuvarlak ve düzdür ve bir fil hortumunun ucunu andırır. Kulakları ince ve sivri olur. Erkeklerin köpek dişleri çoğu zaman dışarı doğru çokça uzamıştır. En ilginç dişlere sahip olan domuz türü geyik domuzudur. Geyik domuzunun dişleri burnunu deşerek yukarıya doğru büyür.
Domuzgillerin her ayaklarında daima 4 parmakları vardır. Toynaklaşmış olan 2'inci ve 3'üncü parmaklar diğerlerinden daha büyük olur ve bütün ağırlığı taşırlar. Daha küçük olan 1'inci ve 4'üncü parmaklar daha yüksekte durur ve yere değmezler.
 
  Bugün 1 ziyaretçi (12 klik) kişi burdaydı!  
 
htmlkodlar.net

Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol